முதல்நாள் முதல்நட்பு

ஏதுமறியா பள்ளியின் தொடக்க நாள் 

முதன் முறை தாய்  தந்தையின் 

கரங்களை விட்டு தனியே சென்றநாள்

விழிகளில் கண்ணீருடன் ஒரு வித பயமும் 

தந்தையை திரும்பித் திரும்பிப் பார்த்தவாறு 

தன்னந்தனியாக நடுக்காட்டில் நடப்பதுபோல் 

வகுப்பறைக்கு மனமின்றி சென்ற தருணம் 

அரவணைப்போடு ஆசிரியர் வகுப்பிற்குள்

அழைத்தாலும் மனம் அதை ஏற்கவில்லை

இருக்கையில்  அவர் அமர்த்தியபோது 

ஓவென்று கதறியழத் துடித்தது மனம் 

சிறைக்குள் அடைபட்டதுபோன்ற உணர்வு

அந்த நொடியில் என் விழிகளில் அவள் முகம் 

அவள் அழகிய சிறு புன்னகையில் 

என் கலக்கம் பறந்தோடியது 

அவளை அருகில் பார்த்தபோதே 

என் தனிமை விலகியது போன்ற 

எண்ணம் என்னுள்

என் கண்ணீரை விலக்கி

பதிலுக்கு புன்னகைத்தேன் 

கண்களால் பேசி முடித்து மழலை 

மொழியில் பேசத்தொடங்கினோம்

அன்றைய பள்ளிப் பொழுது 

கழிந்ததே தெரியவில்லை 

வீட்டிற்கு செல்லும் நேரம் 

அவள் கைகோர்த்து வாசல் வரை 

சென்றேன் இப்போது அவள் கரங்களை

பிரிய மனமில்லை இருப்பினும் 

நாளை மீண்டும் கைகோர்ப்போம்

என்ற எண்ணத்தோடு விடைபெற்றோம் 

மறுநாளின் விடியலை எதிர்நோக்கியவாறு

உற்சாகமாய் வீடு சென்றேன் 

என் நட்பிற்கு தொடக்கப் புள்ளி வைத்த 

இன்பப் பெருமிதத்தில்.....